Η εκπαίδευση των Waffen - SS

Η εκπαίδευση στην οποία οι στρατιώτες των Waffen – SS είχαν υποβληθεί απείχε πολύ από την αντίστοιχη που λάμβανε ο τυπικός νεοσύλλεκτος της Wermacht. Στα Waffen – SS όλα τα ταξικά εμπόδια είχαν, ουσιαστικά, καταργηθεί: όλοι οι αξιωματικοί έπρεπε να υπηρετήσουν μια περίοδο στους ''ζυγούς'', ο δε τίτλος ''Κύριε'' σπάνια χρησιμοποιούνταν όταν κάποιος απευθυνόταν σε ανώτερο αξιωματικό, καθώς ο στρατιωτικός βαθμός αποτελούσε τη συνιστώμενη προσφώνηση. Οι δεσμοί της συναδελφικότητας μεταξύ των αξιωματικών των Waffen – SS και των ανδρών τους ήταν, έτσι, πολύ πιο ισχυροί. 

Επιπλέον οι στρατιώτες των Waffen – SS που συμμετείχαν στο αρχικό στάδιο της ρωσικής εκστρατείας ήταν όχι μόνο οι καταλληλότεροι, καλά εκπαιδευμένοι και εξοπλισμένοι, αλλά και ένθερμοι υποστηρικτές του εθνικοσοσιαλισμού. Με απόλυτη εμπιστοσύνη στις πεποιθήσεις τους, την ηγεσία, τον εθνικοσοσιαλισμό και τους εαυτούς τους, οι στρατιώτες των Waffen – SS ήταν μια ανυπέρβλητη δύναμη. 

''Αυτό που μας καθοδηγούσε ήταν η αντίδραση μας στον μπολσεβικισμό και στις μασωνόδoυλες δυτικές δημοκρατίες. Αυτά τα παιδιά που πολέμησαν στα Waffen - SS, 18 - 22 χρόνων από διαφορετικές χώρες και κοινωνικές τάξεις, οι περισσότεροι αγροτόπαιδα και φοιτητές, ήταν ιδεαλιστές. Πολεμούσαν και πέ­θαιναν για την ιδεολογία και την πατρίδα μας, την Ευρώπη''.

Leon Degrelle

Η πλειοψηφία των εθελοντών των Waffen – SS προερχόταν από αγροτικές περιοχές ενώ ο κύριος όγκος του στρατού από κατοίκους των πόλεων. Οι νεοσύλλεκτοι των Waffen – SS έπρεπε να ικανοποιούν αυστηρές σωματικές και ηθικές προδιαγραφές. 

Ο Ζεπ Ντίτριχ, διοικητής της Leibstandarte Adolf Hitler – η σωματοφυλακή SS του Αδόλφου Χίτλερ – προτιμούσε τους ώριμους άνδρες από τους ''σπυριάρηδες'' εφήβους και για αυτό δεχόταν μόνο ηλικίες από 23 έως και 35 ετών, ψηλούς τουλάχιστον 1.80 και σε άριστη φυσική κατάσταση. Κανείς δεν γινόταν δεκτός αν δεν είχε λευκό ποινικό μητρώο και δεν ήταν σε θέση να αποδείξει την Άρια καταγωγή του χωρίς το στίγμα του εβραϊκού αίματος.

H καθημερινή ρουτίνα άρχιζε στις 6 π.μ. Οι νεοσύλλεκτοι φορούσαν φόρμες γυμναστικής για μια ώρα σωματικών ασκήσεων πριν το πρόγευμα που συνήθως αποτελείτο από χυλό δημητριακών και μεταλλικό νερό. Αυτό οφείλεται στην εμμονή του Χίμλερ με την υγιεινή διατροφή. Μετά το πρόγευμα, οι άνδρες φορούσαν στολές υπηρεσίας ή αγγαρείας ανάλογα με το πρόγραμμα της ημέρας. Από όλα τα επιμερούς στοιχεία της στρατιωτικής εκπαίδευσης, την μερίδα του λέοντος είχε η εκπαίδευση στα όπλα. Πρώτα οι άνδρες έπρεπε να μάθουν να αποσυναρμολογούν, να καθαρίζουν και να συναρμολογούν τα τυφέκιά τους. Αυτό γινόταν μέσα στην τάξη και ο εκπαιδευτής χρησιμοποιούσε έναν μεγάλο επιτοίχιο πίνακα που εικόνιζε το όπλο διαλυμένο στα επιμερούς εξαρτήματά του, προκειμένου να τους εξηγήσει την λειτουργία του κάθε εξαρτήματος. 

Κατόπιν οι άνδρες έπρεπε να ασκηθούν στα δικά τους όπλα, επαναλαμβάνοντας καθημερινά άπειρες φορές την διαδικασία, μέχρι να είναι σε θέση να το κάνουν με τα μάτια δεμένα. Τους έδειχναν πως να αποκαθιστούν τις εμπλοκές και να πραγματοποιούν μικρές επιτόπιες επισκευές. Κατόπιν μετέβαιναν στα πεδία βολής για σκοποβολή σε αποστάσεις που σταδιακά μεγάλωναν.

Όσοι έδειχναν φόβο για τα όπλα ή απλώς ήταν αδέξιοι σκοπευτές, αναλάμβαναν διοικητικά ή άλλα καθήκοντα καθώς όμοια με κάθε άλλο σώμα τα SS χρειάζοντο και αυτά διαβιβαστές, γραφείς, μαγείρους κλπ. Αφού εξοικειώνοντο οι άνδρες με τα όπλα τους, άρχιζαν την εκμάθηση των τεχνικών εφόδου πεζικού, με επίθεση εναντίον γαιοσάκων με εφ' όπλου λόγχη. Οι εκπαιδευτές έδιναν μεγάλη σημασία στην επιθετικότητα εξαιρώντας συνεχώς την αγριότητα κατά την επίθεση, τόσο σαν μέσο για να κερδηθεί μια μάχη γρήγορα, όσο και για να είναι μικρές οι απώλειες. 

Γι’ αυτό τον λόγο κατάλληλοι εκπαιδευτές δίδασκαν τους άνδρες τεχνικές άοπλης μάχης και αργότερα όταν αυτοί ήταν πλέον αρκετά ικανοί να ασκηθούν μεταξύ τους χωρίς τραυματισμούς, έδιναν ψεύτικες μάχες με τυφέκια και ξιφολόγχες, ή μόνο με ξιφολόγχες. 

Για μεγαλύτερη ενθάρρυνση της επιθετικότητας, μεγάλο μέρος της εκπαίδευσης καταλάμβανε η πυγμαχία που βοηθούσε τους άνδρες να ξεπεράσουν τον ενστικτώδη φόβο τους για τον τραυματισμό, και να μάθουν ότι ο καλύτερος τρόπος αποφυγής του είναι να δώσεις εσύ το πρώτο χτύπημα. 

Είναι γεγονός ότι τα αθλήματα έπαιζαν βασικό ρόλο στο εκπαιδευτικό πρόγραμμα των Waffen –SS, πολύ σημαντικότερο από όσο στον στρατό. Κάθε είδους άθλημα γηπέδου ή υπαίθρου ενθαρρυνόταν, όχι μόνο για την χαλάρωση των ανδρών, όπως γινόταν στον στρατό, αλλά ως μέρος της ίδιας της εκπαίδευσης, ως μέσο για την βελτίωση της φυσικής κατάστασης και των αντανακλαστικών. Και βέβαια, υπήρχαν ατελείωτες πορείες και αγώνες ανώμαλου δρόμου, είτε με πλήρη εξοπλισμό είτε χωρίς, για την βελτίωση της αντοχής και της ζωτικότητας. 

Πριν βγουν ξανά στο ύπαιθρο, οι άνδρες έτρωγαν ένα γερό μεσημεριανό γεύμα που ακολουθείτο από γενική καθαριότητα κατά την οποία καθάριζαν σχολαστικά τους στρατώνες, γυάλιζαν τα άρβυλα, σιδέρωνα και επιδιόρθωναν τις στολές και εκτελούσαν κάθε είδους αγγαρείες. Το βράδυ, οι νεοσύλλεκτοι διάβαζαν, έγραφαν επιστολές, έπαιζαν χαρτιά ή σκάκι – αυτό το τελευταίο ενθαρρυνόταν ιδιαίτερα λόγω της συμβολής του στην ανάπτυξη, τόσο της λογικής σκέψης όσο και της ευστροφίας. Όσοι νεοσύλλεκτοι είχαν την τύχη να εξασφαλίσουν άδεια εξόδου, πήγαιναν στην πόλη αφού πρώτα περνούσαν από τον σχολαστικό έλεγχο του αξιωματικού υπηρεσίας. 

Τουλάχιστον τρεις φορές την εβδομάδα παρακολουθούσαν διαλέξεις με θέμα την πολιτική του NSDAP και την φιλοσοφία των SS, θεωρίες περί φυλετικής υπεροχής, η οποία τους προόριζε να κυβερνήσουν τους untermenschen – τους λεγόμενους υπανθρώπους, δηλαδή τους Εβραίους, τους αθίγγανους, τους τέκτονες και τους κομμουνιστές. 

Στόχος των ιδεολογικών διαλέξεων ήταν η δημιουργία ανδρών που πίστευαν ακράδαντα ότι το πεπρωμένο τους ήταν να αποτελέσουν τους ιεραπόστολους της νέας Άριας τάξης που θα κυβερνούσε τον κόσμο. Τους κατηχούσαν σχολαστικά στην εθνικοσοσιαλιστική φιλοσοφία, ώστε να γνωρίζουν τον λόγο για τον οποίο πολεμούσαν.  Αυτό, σε συνδυασμό με την πίστη τους στον Φύρερ, αρκεί για να εξηγήσει το σχεδόν αυτοκτονικό θάρρος και την αποφασιστικότητα του στρατιώτη των Waffen-SS στο πεδίο της μάχης. 

Το Totenkopfring ήταν το πολυπόθητο βραβείο. Δεν ήταν στρατιωτικό βραβείο όπως ο Σιδηρούν Σταυρός, αλλά ένα προσωπικό ''ευχαριστώ'' εκ μέρους του Reichsfuhrer – SS και τα ίδια τα δαχτυλίδια έπρεπε να ακολουθήσουν τον κάτοχο τους στον τάφο. Δεν μπορούσαν ούτε να πουληθούν ούτε να κληροδοτηθούν.

Εκτός από το θέμα των πραγματικών πυρών η εκπαίδευση των Waffen-SS διέφερε από την αντίστοιχη του στρατού και σε δύο άλλα σημαντικά σημεία. Κατ’ αρχάς, αν και απαιτείτο  απόλυτη πειθαρχία η οποία και επιβαλλόταν ανελέητα η εκπαίδευση ήταν σχεδιασμένη για να δημιουργήσει αυτοπειθαρχία και αυτοπεποίθηση. Μόνο ένας στρατιώτης που ξέρει ότι οι σύντροφοί του έχουν περάσει από την ίδια εκπαιδευτική διαδικασία, μπορεί να τους εμπιστευτεί, και το αντίστροφο. 

Και δεύτερον ο Στάινερ ιδιαιτέρως προσπαθούσε να γκρεμίσει τους παραδοσιακούς πρωσικούς φραγμούς μεταξύ αξιωματικών και ανδρών ενθαρρύνοντάς τους να μιλούν μεταξύ τους και να ανταλλάσουν ιδέες σαν ίσοι όταν βρίσκοντας εκτός υπηρεσίας, και να απευθύνονται ο ένας στον άλλον με την προσφώνηση kamerad (σύντροφε), αντί για τον βαθμό. Αυτό δεν ήταν εύκολο, επειδή οι ταξικές διακρίσεις δεν είχαν καθόλου εκλείψει στην Γερμανία της δεκαετίας του 1930, αλλά βοηθήθηκε από το γεγονός ότι το NSDAP είχε δημιουργήσει μια νέα τάξη ανθρώπων που είχαν λάβει τα αξιώματά τους χάρη στα προσόντα τους μάλλον, παρά χάρη στο τυχαίο γεγονός της γέννησής τους. Αυτό σήμαινε ότι κάποιος σαν τον «Ζεπ» Ντίτριχ, για παράδειγμα, και άλλοι σαν αυτόν, οι οποίοι στον στρατό δεν θα προσδοκούσαν να γίνουν τίποτε περισσότερο από ανώτεροι αξιωματικοί, στις τάξεις των Waffen-SS μπορούσαν να γίνουν συνταγματάρχες και στρατηγοί. 

Ήταν μια επιστροφή στην παλιά ναπολεόντεια αρχή «μια στραταρχική ράβδος στο σακίδιο του κάθε απλού στρατιώτη». Επιπλέον, ο Χίτλερ υιοθετούσε πλήρως άλλο ένα ρητό του Ναπολέοντα, που έλεγε, «Δώσε μου αρκετά μετάλλια και θα σου κερδίσω οποιαδήποτε μάχη». Η δε θέσπιση βραβεύσεων, όπως το παράσημο του Σταυρού του Ιππότη της τάξης του Σιδηρού Σταυρού, είχε μεγάλη σημασία για την δημιουργία ενός στρατού, που μόνο η αριθμητική υπεροχή του αντιπάλου μπορούσε να τον νικήσει και όχι η ποιοτική υπεροχή.

Οι στρατιώτες μοιράζονταν μεταξύ τους την αγάπη τους για τα σπορ, πράγμα διόλου ασήμαντο. Επίσης ο αξιωματικός των SS  έπρεπε να έχει προϋπηρεσία τουλάχιστον δυο χρόνια στις τάξεις τους ή σε κάποιο άλλο ισοδύναμο όπλο. Οι αξιωματικοί ενθαρρύνοντο να συζητούν τις αποφάσεις και τις διαταγές τους ώστε να κατανοούν οι στρατιώτες γιατί τους ζητούσαν να κάνουν κάτι με συγκεκριμένο τρόπο κι έτσι να κερδίζουν την εμπιστοσύνη τους καθώς τους είχαν ορκιστεί υπακοή μέχρι θανάτου.

O Xίμμλερ επιθυμούσε τα Waffen - SS  να γίνουν μια αδελφότητα, μια μεγάλη οικογένεια ούτως ώστε οι άνδρες να μάθουν να εμπιστεύονται τους αξιωματικούς τους και να μην επικρατεί η αντίληψη ''αυτοί και εμείς'' που υπήρχε σε άλλους στρατούς.

Himmler: ''Ο Μπολσεβικισμός είναι οργάνωση των υπανθρώπων''

Πρέπει σαφώς να αναγνωρίσουμε ότι ένας αντίπαλος στον πόλεμο είναι αντίπαλος όχι μόνο σε μια στρατιωτική, αλλά επίσης και σε μια ιδεολογική άποψη. Όταν μιλώ εδώ για τους αντιπάλους, προφανώς εννοώ τον φυσικό μας αντίπαλο, τον διεθνή μπολσεβικισμό, υπό ιουδαιομασονική ηγεσία. Ο Μπολσεβικισμός έχει το σπουδαιότερο φρούριο του στην Ρωσία. Αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι υπάρχει κίνδυνος μπολσεβικικής επίθεσης από την Ρωσία μόνο. Πρέπει κανείς πάντα να υπολογίζει αυτόν τον κίνδυνο από οπουδήποτε αυτός ο Ιουδαϊκός Μπολσεβικισμός έχει αποκτήσει την αποφασιστική επιρροή για τον εαυτό του. 

Τα κράτη ή οι άνθρωποι κάτω από Ιουδαιομασονική ηγεσία, ή με τουλάχιστον ισχυρή επιρροή, θα είναι αναγκαστικά εχθρικά προς την Γερμανία και θα αποτελέσουν κίνδυνο. Συνεπώς πρέπει συνέχεια να αναρωτιόμαστε «Ποιος είναι ή θα είναι ο αντίπαλος σε περίπτωση πολέμου; Ποιος είναι ιδεολογικός αντίπαλος, ποιος είναι κάτω από Ιουδαιομασονική επιρροή;» 

Πρέπει ξεκάθαρα να συνειδητοποιήσουμε, ότι ο Μπολσεβικισμός είναι οργάνωση των υπανθρώπων, είναι η απόλυτη θεμελίωση της Εβραϊκής κυριαρχίας, είναι το ακριβώς αντίθετο απ' όλα. Είναι μια διαβολική διδασκαλία, γιατί απευθύνεται στα πιο ευτελή και κατώτερα ένστικτα της ανθρωπότητας και φτιάχνει θρησκεία από αυτό. Μην εξαπατάστε: ο Μπολσεβικισμός, με τον Λένιν θαμμένο στο Κρεμλίνο, θα χρειαστεί μόνο μερικές δεκαετίες για να γίνει εξελιχθεί σε διαβολική θρησκεία της καταστροφής, μια θρησκεία εγγενής στην Ασία για την καταστροφή ολόκληρου του κόσμου.

Επιπλέον, να θυμάστε ότι ο Μπολσεβικισμός λειτουργεί με σκοπό την μπολσεβικοποίηση και άλλων λαών, και η καταστροφή στοχεύει στην λευκή φυλή. Ένα από τα πρώτα ιδρύματα που ιδρύθηκαν κάτω από την εβραϊκή ηγεσία, από το 1918, ήταν ένα Ασιατικό Πανεπιστήμιο όπως εγώ το αποκαλώ. Έχει ένα είδος τμήματος για κάθε ασιατικό πληθυσμό, είτε πολυάριθμο είτε όχι. Οι αξιωματούχοι για αυτούς τους πληθυσμούς εκπαιδεύονται όχι μόνο στη γλώσσα τους, αλλά και ως προς τις συνήθειες, ως προς τις θρησκευτικές και ταξικές διαφωνίες, τις οικονομικές συνθήκες κ.τ.λ. Εκπαιδεύονται αν αυτοί οι άνθρωποι συνήθως είναι πλούσιοι ή φτωχοί, αν η φτωχότερη κατηγορία καταπιέζεται ιδιαιτέρως κτλ. Όλα αυτά μελετώνται χαμηλά, στις μικρότερες αιρέσεις. Οι άνθρωποι που έχουν τελειώσει την εκπαίδευσή τους εκεί, κατόπιν βγαίνουν σε ένα διαρκές ρεύμα προς όλους αυτούς τους ανθρώπους και εκμεταλλεύονται τις επιθυμίες και λαχτάρες τους όπως τις θρησκευτικές διαφορές και τον φανατισμό τους, εκμεταλλεύονται την κοινωνική δυστυχία, για να τους σύρουν σε μια δίνη και έτσι βαθμιαία να τους πείσουν ότι οι μόνοι που μπορούν πραγματικά να τους βοηθήσουν είναι οι άνθρωποι στη Μόσχα. 

Heinrich Himmler, Reichsfuhrer - SS, Iανουάριος 1937

English:

We must clearly recognize that an opponent in war is an opponent not only in a military but also in an ideological sense. When I speak here of opponents, I obviously mean our natural opponent, international Bolshevism, under Jewish-Masonic leadership. This Bolshevism, of course, has its supreme citadel in Russia. But this does not mean that there is danger of Bolshevist attack from Russia only. One must always reckon with this danger from wherever this Jewish Bolshevism has gained decisive influence for itself. The states or people under Jewish-Masonic-Bolshevist leadership, or at least strong influence, will of necessity be unfriendly toward Germany and will constitute a danger.

Thus we must constantly ask ourselves, "Who is, or would be an opponent in case of war? Who is an ideological opponent, that is, who is under Jewish-Masonic-Bolshevist influence"? We must clearly realize, that Bolshevism is the organization of the sub-humans, it is the absolute foundation of Jewish sovereignty, it is the exact contrary of all that is. It is a diabolical teaching, for it appeals to the meanest and lowest instincts of mankind and makes a religion of this. Do not be deceived: Bolshevism, with its Lenin entombed in the Kremlin, will take only a few decades to become the diabolical religion of destruction, a religion native to Asia for the destruction of the whole world. (Furthermore, remember that this Bolshevism is working according to plan for the Bolshevization of other peoples, and the destruction is aimed at the white race. One of the first institutions founded under Jewish leadership, as early as 1918, was an Asiatic university as I shall call it. It has a kind of department for each Asiatic population, whether numerous or not. The functionaries for these populations are instructed not only in their language, but also as to the customs, as to the religious and class quarrels, and the economic circumstances, etc. They are instructed whether these people are mostly rich or poor, whether the poorer class is particularly oppressed, etc. All of this is studied down to the smallest sects. The people who have finished their education there, then go out in a constant stream to all of these people and exploit their wishes and longings as their religious differences and their fanaticism, taking advantage of social misery, to draw them into a whirlpool and thus gradually convince them that the only ones who can really help them are the people in Moscow.

Το σύμβολο Totenkopf (νεκροκεφαλή)

Στις αρχές του 1923 ο Χίτλερ δημιούργησε μια μονάδα σωματοφυλακής που έφερε την επωνυμία Stossstrupp Adolf Hitler. Ο Γιούλιους Σρεκ κι ο Γιόζεφ Μπέρχντολντ την διοικούσαν. Ήταν οπλισμένοι, φορούσαν στρατιωτικές στολές και είχαν μηχανοκίνητα οχήματα. Υιοθέτησαν το σύμβολο Totenkopf (νεκροκεφαλή). Το σύμβολο επιλέχτηκε για την ιστορική του σημασία κι όχι για να προκαλέσει τον τρόμο. 

Το 1741 το 1ο και 20 Σύνταγμα Ουσάρων υιοθέτησε το σύμβολο προς τιμήν του Πρώσου βασιλιά Φρειδερίκοι Γουλιέλμου Α', που είχε πεθάνει τον προηγούμενο χρόνο. Το γερμανικό κρατίδιο του Μπρούνσβικ χρησιμοποίησε επίσης το σύμβολο αυτό για το 17ο Σύνταγμα Ουσάρων και το 3ο Τάγμα Πεζικού στους Ναπολεόντειους Πολέμους. Το έμβλημα εξακολούθησε να χρησιμοποιείται κατά την διάρκεια της ενοποίησης της Γερμανίας το 1871 και στον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο πολλές φημισμένες μονάδες το επέλεξαν για σύμβολο τους.

Το χρησιμοποίησαν επίσης και κάποιες από τις πιο τρομερές μονάδες των Freikorps στα πρώτα μεταπολεμικά χρόνια. Όπως σημειώνει ο Ρόμπιν Λούμσντεν στο βιβλίο του Himmler's  Black Order 1923 - 1945:

''Εξαιτίας του συσχετισμού του με αυτές τις μονάδες, έγινε σύμβολο όχι μόνο του πολεμικού θάρρους και της αυτοθυσίας, αλλά και του μεταπολεμικού συντηρητισμού, του αντιφιλελευθερισμού και του αντιμπολσεβικισμού''.

Freikorps

Mετά το πραξικόπημα του Μονάχου η Stosstrupp  διαλύθηκε. Όταν δημιουργήθηκαν όμως τα SS το σύμβολο επανήλθε στο πηλήκιο και ήταν το μόνο σύμβολο που είχαν κοινό όλοι οι σχηματισμοί των SS.

''Πάνω στο καπέλο φερόταν μια νεκροκεφαλή η οποία δήλωνε το πόσο κοντά ήμασταν στον θάνατο''.  Otto Skorzeny

Στην Ελλάδα χρησιμοποιήθηκε στον Ιερό Λόχο που δημιουργήθηκε από τον Αλέξανδρο Υψηλάντη το 1821.

Αύγουστος φον Μάκενσεν

''Πολλοί θυμούνται τον στρατηγό φον Μάκενσεν με την μεγάλη του στολή των Ουσάρων της Νεκροκεφαλής: το πρόσωπο του ήταν τόσο αποστεωμένο που νόμιζε κανείς ότι υπήρχε και μια δεύτερη νεκροκεφαλή κάτω από αυτήν που έφερε στο καπέλο του''.

Otto Skorzeny

1. SS - Totenkopf, Dr Chris Mann

2. Otto Skorzeny, Oι καταδρομικές μου επιχειρήσεις, Eκδόσεις Eurobooks

Schutz Staffel, η γέννηση

Όταν στα τέλη του 1924 ο Χίτλερ βγήκε από την φυλακή Λάντσμπεργκ τα SA  είχαν διαλυθεί στις περισσότερες επαρχίες του Ράιχ. Τότε ο Χίτλερ ανέθεσε στον οδηγό του και έμπιστο σύντροφο Γιούλιους Σρεκ και στον Ρούντολφ Ες να οργανώσουν μια μικρή μηχανοκίνητη ομάδα. Θα έπρεπε να είχαν την ικανότητα να προστατεύσουν τον αρχηγό  και τους ομιλητές του κόμματος υπό οποιεσδήποτε συνθήκες. Θα έπρεπε επίσης να προστατεύουν και τους χώρους που θα λάμβαναν χώρα οι ομιλίες.

Tα Schutz Staffel ή SS  επρόκειτο να γίνουν μία επίλεκτη ομάδα όχι περισσότερων των δέκα ατόμων συν ενός ανώτερου αξιωματικού σε κάθε περιοχή, με εξαίρεση την πρωτεύουσα, το Βερολίνο, στο οποίο επιτράπηκε μια μονάδα SS δυο φορές μεγαλύτερη της κανονικής. Αυτοί οι άνδρες θα προέκυπταν με ειδική επιλογή και θα λαμβάνονταν υπόψη μόνο οι νηφάλιοι, ηλικίας 25 έως 35 ετών, καλοστεκούμενοι, χωρίς ποινικό μητρώο, με καλή υγεία και γερή σωματοδομή. Κυρίως όμως, κάθε νεοσύλλεκτος SS θα όφειλε την αδιαμφισβήτητη πίστη όχι στο Εθνικοσοσιαλιστικό Κόμμα αλλά στον Αδόλφο Χίτλερ προσωπικά.

Τον Απρίλιο του 1926 ο Γιόζεφ Μπέρχτολντ ανέλαβε την διοίκηση των SS. Ο Χίτλερ ενίσχυσε την θέση τους με την διαφύλαξη της Blutfahne, το ματωμένο λάβαρο του πραξικοπήματος του Μονάχου, από τους 16 νεκρούς συναγωνιστές του Αδόλφου Χίτλερ. Ο νέος σημαιοφόρος της  Blutfahne θα ήταν ο Γιάκομπ Γκρίμινγκερ των SS  του Μονάχου. Ο Γκαίρινγκ πιστώνεται το όνομα των SS. Όταν ο Χάιντεν παραιτήθηκε από τα SS ο Χίμλερ διορίστηκε Reichsfuhrer - SS, στις 6 Ιανουαρίου του 1929. 

Ο Χίμμλερ ήταν θαυμαστής του τάγματος των Τευτόνων Ιπποτών που επί σχεδόν 200 χρόνια διέδωσαν τον γερμανικό πολιτισμό. Μεγάλο μέρος των συμβόλων των SS βρίσκει την θεματολογία του στους Τεύτονες, όπως ο Σιδηρούν Σταυρός και τα χρώματα του τάγματος μαύρο-λευκό έγιναν τα χρώματα των SS.  Αρχαία ρουνικά σύμβολα χρησιμοποιήθηκαν ευρέως με κυριότερο όλων το διπλό σίγμα στο περιλαίμιο των SS.  Η πειθαρχία ήταν αυστηρή και κάθε υποψήφιο μέλος έπρεπε να προσκομίζει στοιχεία για την καταγωγή του σε βάθος χρόνου ανώτερο των τριών γενεών.  Η γυναίκα ενός  SS  έπρεπε επίσης να προσκομίσει αποδεικτικά στοιχεία της άριας  καταγωγής της.

Οι οδηγίες για τα SS ανέφεραν: ''Συνήθεις μέθυσοι, κουτσομπόληδες και άλλοι εγκληματίες δεν θα ληφθούν υπόψη''. Μία αναρίθμητη μερίδα του λαού έθετε υποψηφιότητα για να γίνει μέλος της νέας κάστας ανεξαρτήτως κοινωνικού υποβάθρου. Ο Χίμμλερ ήταν αποφασισμένος να δεχτεί μόνο τους καλύτερους κι ως το 1929 τα SS αριθμούσαν 1000 μέλη, ενώ ένα χρόνο μετά είχαν τριπλασιαστεί.

Όταν ο Χίτλερ κατήργησε το γερμανικό Σύνταγμα θέτοντας εκτός νόμου τα άλλα κόμματα, ο Χίμμλερ εξασφάλισε ότι τα SS θα ήταν ένας από τους κεντρικούς θεσμούς του κράτους. Σχεδόν αμέσως η παραδοσιακή φρουρά της Καγκελαρίας αντικαταστάθηκε από μια φρουρά των SS ονόματι LeibStandarte Adolf Hitler. Διοικητής της ήταν ο Γιόζεφ Ντήτριχ. Αυτή ήταν η πρώτη ένοπλη μονάδα SS και ήταν η επίσημη φρουρά του Αδόλφου Χίτλερ.

''Oι συγγραφείς πάντοτε υποστηρίζουν ότι ο Χάινριχ Χίμμλερ ήταν ο ιδρυτής και ο διοικητής των SS. Η θέση αυτή είναι διπλά λανθασμένη. Ο Χίμμλερ ήταν απλώς ο πρώτος τους λειτουργός. Από πολιτική και στρατιωτική σκοπιά, ο Χίτλερ ήταν ο διοικητής των SS, και εμείς, οι στρατιώτες, σε αυτόν ορκιζόμασταν πίστη''. Οtto Skorzeny, Οι καταδρομικές μου επιχειρήσεις, εκδόσεις Eurobooks

Skorzeny: ''Πολιτικοί στρατιώτες με ιδεολογία που αρνείται πολιτική και κόμματα''

Και ενώ η πλειοψηφία των ανδρών των SA  ήταν μέλη του Εθνικοσοσιαλιστικού Κόμματος, στα SS δεν ήταν ούτε υποχρεωτικό να είσαι μέλος του κόμματος, ούτε καν οι άνδρες προτρέπονταν προς αυτή την κατεύθυνση. Ο κόσμος αρνείται να το κατανοήσει αυτό. Ήμασταν χωρίς αμφιβολία ''πολιτικοί'' στρατιώτες, υπερασπιζόμενοι όμως μια ιδεολογία που αρνείτο την πολιτική και τα κόμματα. 

Το σύνθημα μας στις αγκράφες μας έλεγε: ''Η Τιμή μου είναι η Πίστη μου''. Κι έτσι παρέμεινε μέχρι το τέλος.

Δεν αναγνωρίζαμε τους εαυτούς μας ως ανώτερους των άλλων στρατιωτών. Επιθυμούσαμε ωστόσο διακαώς να υπηρετήσουμε την πατρίδα μας με όλη μας την ψυχή όσο θα είχαμε δυνάμεις για να το πράξουμε.

Δεν μπορώ να αρνηθώ ότι τα SS  είχαν αναπτύξει πνεύμα μονάδας, αλλά αυτό δεν είναι κάτι νέο, γιατί κάθε στρατός στον κόσμο εκείνη την εποχή είχε αναπτύξει πνεύμα μονάδας. Πιστεύω ότι είχε αναπτυχθεί ακόμα και στις μονάδες Φρουράς του Κόκκινου Στρατού και σε ορισμένες επίλεκτες σιβηριανές μεραρχίες. 

Ένα μοναδικό στοιχείο των Waffen – SS ήταν ότι ήταν ένας στρατός εθελοντών στον οποίο μπορούσαν  να βρεθούν από το 1942 Ευρωπαίοι στρατιώτες από πολλές χώρες. Αλβανοί, Βόσνιοι, Βρετανοί, Βουλγάροι, Κοζάκοι, Κοράτες, Δανοί, Ολλανδοί, Εσθονοί, Φινλανδοί, Φλαμανδοί, Γάλλοι, Γεωργιανοί, Έλληνες, Ούγγροι, Ιταλοί, Λετονοί, Λιθουανοί, Νορβηγοί, Ρουμάνοι, Ρώσοι, Σέρβοι, Σλοβάκοι, Σουηδοί, Ελβετοί, Ουκρανοί, Βαλλώνοι, όπως επίσης Αρμένιοι, Λευκορώσοι, Ινδοί, Κιργίζιοι, Τάταροι, Τουρκμένιοι και Ουζμπέκοι, υπηρέτησαν υπό τις δικές τους σημαίες στα Waffen – SS. Σχεδόν όλες οι χώρες αντιπροσωπεύονταν στην μονάδα μου. Οι μόνοι που μου έλειπαν ήταν οι Αλβανοί, οι Βόσνιοι, οι Βρετανοί, οι Κοζάκοι, οι Γεωργιανοί, οι Έλληνες και οι Σέρβοι. 

Απομένει μόνο να ειπωθεί ότι ως κομμάτι του στρατού, δεν λάβαμε ποτέ επιχειρησιακές διαταγές από τον Χίμμλερ, κατά την διάρκεια του πολέμου. Ο Χίμμλερ δεν ήταν στρατιώτης, ούτε στρατιωτικός διοικητής, αν και προσπάθησε να εμφανιστεί ως τέτοιος στις αρχές του 1945.

Ο πραγματικός δημιουργός των Waffen – SS  ήταν ο Paul Hauser, το παρατσούκλι του οποίου ''μπαμπάς Χάουσερ'' ήταν ενδεικτικό των αισθημάτων μας για αυτόν. Μαζί με τον Φέλιξ Στάινερ, έναν παλαιό πολεμιστή από την Βαλτική και τον Ζεπ Ντήτριχ, έδωσε στα Waffen – SS ένα επιθετικό πνεύμα το οποίο θα μπορούσε να συγκριθεί ίσως με αυτό της φρουράς του Ναπολέοντα.

Πως θα μπορούσε να διαφύγει της προσοχής ότι σε αυτόν τον στρατό εντάχθηκαν περί το 1.000.000 νεαροί Ευρωπαίοι, επιδεικνύοντας όλοι την ίδια αδιαφορία απέναντι στον θάνατο, η οποία καταργούσε απόλυτα την νεφελώδη θεωρία του Χίμμλερ για την ''Ανωτερότητα του Βορείου Ανθρώπου''. Ο Χίτλερ δεν ήταν οπαδός αυτής της θεωρίας.

Otto Skorzeny, Οι καταδρομικές μου επιχερήσεις, εκδόσεις Eurobooks

German:

Während die Mehrzahl der SA-Männer Mitglieder der nationalsozialistischen Partei waren, war die Parteizugehörigkeit in der Waffen-SS nicht Pflicht, sie wurde nicht einmal empfohlen. Das wollen die Leute nicht verstehen. Wir waren ohne Zweifel politische Soldaten, wir verteidigten jedoch eine Ideologie, die über der Politik und den Parteien stand. Unser auf das Koppelschloß gravierter Wahlspruch lautete: »Meine Ehre heißt Treue.« Und sie ist es geblieben. Wir hielten uns nicht für Soldaten, die den anderen überlegen wären; wir bemühten uns jedoch von ganzem Herzen, unserem Vaterland so gut, wie es in unseren Kräften stand, zu dienen. Es kann nicht geleugnet werden, daß es in der Waffen-SS einen Korpsgeist gegeben hat, das ist aber keine neue Erscheinung, denn einen Korpsgeist konnte man von jeher in allen Armeen der Welt feststellen. Ich glaube, daß er selbst bei der Roten Garde bestanden hat und bei gewissen sibirischen Divisionen, den Elitetruppen der Sowjetarmee. Eine Besonderheit der Waffen-SS bestand darin, daß sie eine Freiwilligenarmee war, in der seit 1942 europäische Soldaten vieler Länder zu finden waren, und in der folgende Völker gekämpft haben: Albanier, Bosnier, Briten, Bulgaren, Kosaken, Kroaten, Dänen, Esten, Finnen, Flamen, Franzosen, Georgier, Griechen, Holländer, Ungarn, Italiener, Letten, Litauer, Norweger, Rumänen, Russen, Serben, Slowaken, Schweden, Schweizer, Ukrainer, Wallonen; auch Armenier, Bielorussen, Hindus, Kirgisen, Tartaren, Turkmenen und Usbeken dienten unter ihren eigenen Fahnen in der Waffen-SS. In meinen Einheiten waren fast alle diese Völker vertreten. Es fehlten nur die Albanier, Bosnier, Briten, Kosaken, Georgier, Griechen und Serben. Es bleibt nur noch zu sagen, daß wir als Bestandteil des Heeres von Himmler im Krieg weder Einsatzbefehle zu erhalten hatten, noch solche erhielten. Himmler war weder kämpfender Soldat noch militärischer Befehlshaber, wenn er auch Anfang 1945 versucht hat, als solcher zu erscheinen'. Der wirkliche Schöpfer der Waffen-SS war also General Paul Hausser, dem unsere Zuneigung den Beinamen »Papa Hausser« eingetragen hatte. Mit ihm gaben Felix Steiner, ein alter Kämpfer aus dem Baltikum2, und Sepp Dietrich der Waffen-SS einen Stil und einen Angriffsgeist, der vielleicht mit dem der Napoleonischen Garde verglichen werden konnte. Wie kann es übersehen werden, daß diese aus ungefähr einer Million junger Europäer bestehende Armee, von der jeder einzelne dieselbe Kaltblütigkeit dem Tode gegenüber zeigte, die nebelhafte »Theorie des nordischen Menschen« des Reichsführers der SS, Himmler, durchaus nicht unbedingt bestätigte? Hitler selbst war kein Anhänger dieser Lehre. 

Otto Skorzeny - Meine Kommando Unternehmen

Κύριε Degrelle, τι ήταν τα Waffen - SS;

Κύριε Degrelle εκτός από ένας πολύ μεγάλος πολιτικός είστε και στρατηγός του μοναδικού Ευρωπαϊκού στρατού – των Waffen SS. Τι ήταν τα Waffen SS;

Οι αριστοκράτες του ηρωισμού, η αφρόκρεμα της Ευρωπαϊκής νεολαίας που πολέμησε στις στέπες του Ανατολικού Μετώπου κάτω από την καθοδήγηση του μεγάλου μας Αρχηγού, θυσιαζόμενοι για την Ζωή, για τον Πολιτισμό και την Νέα Ευρωπαϊκή Τάξη. Μας απο­κάλεσαν «μισθοφόρους» και «δολοφόνους», ταπεινά άτομα αστικής νοοτρο­πίας. Θεέ μου πόσο έχουν σφάλλει σ' αυτούς τους χαρακτηρισμούς. Αυτό που μας καθοδηγούσε ήταν η αντίδρα­ση μας στον μπολσεβικισμό και στις μα­σωνόδoυλες δυτικές δημοκρατίες. Αυ­τά τα παιδιά που πολέμησαν στα WAF­FEN SS, 18 - 22 χρόνων από διαφορετικές χώρες και κοινωνικές τάξεις, οι πε­ρισσότεροι αγροτόπαιδα και φοιτητές, ήταν ιδεαλιστές.

Πολεμούσαν και πέ­θαιναν για την ιδεολογία και την πατρί­δα μας, την Ευρώπη. Οι Γερμανοί πέθαι­ναν στο ίδιο χαράκωμα με τους Σουη­δούς , τους Γάλλους , τους Ισπανούς και ας μην ξεχνάμε τους 60.000 SS μου­σουλμάνους. Στα WAFFEN-8S δεν υ­πήρχαν μόνο Γερμανοί. Θυμάμαι τώρα ότι την πρωτοχρονιά του 1944 όλοι οι μουσουλμάνοι SS πήραν ως δώρο από τον Χίτλερ μια χρυσή αλυσίδα που κρε­μασμένο στην άκρη της είχε ένα μικρό Κοράνι, ύστατη προσφορά του Χίτλερ προς αυτούς τους ηρωικούς άντρες που είχαν συνδέσει το μέλλον της πατρίδας τους με τη νίκη των Ευρωπαϊκών Επαναστατικών δυνάμεων. Στα WAF­FEN SS όλη αυτή την περίοδο πολέμησε ότι πιο αγνό, ότι πιο ηρωικό και ιδεαλιστικό στοιχείο υπήρχε στην Ευρωπαϊκή νεολαία. Αυτό ήταν τα WAFFEN SS.

Από την συνέντευξη στο περιοδικό ''Αντίδοτο''.

Δεν έχω καμιά αμφιβολία ότι οι θυσίες και οι απίστευτοι άθλοι των WAFFEN -  SS θα βρουν τους δικούς τους  επικούς ποιητές του αναστήματος ενός Schiller! Αυτό που ξεχώριζε τα SS ήταν η μεγαλοσύνη τους μέσα στις πιο αντίξοοες συνθήκες. Ο πέπλος της σιωπής έπεσε πάνω στα WAFFEN -  SS  μετά τον πόλεμο, αλλά τώρα όλο και περισσότεροι  νέοι καταφέρνουν να μάθουν για την ύπαρξη τους, για τα κατορθώματα τους. Η φήμη τους μεγαλώνει σιγά – σιγά και οι νέοι απαιτούν να μάθουν περισσότερα. Σε 100 χρόνια όλα τα ψέμματα θα έχουν ξεχαστεί, αλλά το μεγαλείο και τον ηρωισμό των WAFFEN - SS θα τα θυμούνται. Θα είναι η ανταμοιβή ενός έπους.

Η Γερμανία του Χίτλερ πολεμούσε για την Ευρώπη

Στο μεταξύ οι Ρώσοι έχουν ξαναρχίσει τους τρομερούς τους βομβαρδισμούς. Ενώ προσπαθούσα να κοιμηθώ και με νανούριζε η δόνηση του κτιρίου κάθε φορά που έπεφταν βλήματα μεγάλου βεληνεκούς που έριχναν οι σοβιετικοί, σκεφτόμουν το παράλογο της κατάστασης, από την πλευρά των συμφερόντων που παίζονταν. Τα κανόνια που μας σφυροκοπούσαν ήταν αμερικάνικα, εφόσον οι γιάνκηδες είχαν εξοπλίσει τους Ρώσους με το μεγαλύτερο μέρος του υλικού τους. Οι Άγγλοι ήταν επίσης σύμμαχοι των κομμουνιστών. Μήπως η Ρωσία ήταν μια δημοκρατία, όπως οι ΗΠΑ και η Μεγάλη Βρετανία; Η Γερμανία υπερασπιζόταν τις διεθνείς αξίες του δυτικού πολιτισμό, βαθιά ριζωμένες στην ψυχή εκείνων των δυο λαών, Αγγλία και Αμερική, που συμμαχώντας με τον διάβολο θα είχαν ίσως καταστρέψει τον καλύτερο υπερασπιστή του δυτικού πολιτισμού, αλλά ταυτόχρονα, θα είχαν υπογράψει μακροχρόνια και την δική τους θανατική ποινή.

Miguel Ezquerra, Πεθαίνοντας στο Βερολίνο, εκδόσεις Λόγχη

Ο Robert Brasillach, ο Γάλλος συγγραφέας και ποιητής που εκτελέστηκε από τους δημοκράτες στις 6 Φεβρουαρίου του 1945, είχε επίσης διαπιστώσει ακριβώς τα ίδια με τον εθελοντή από την Ισπανία:

''Ποιος ξέρει, ίσως υπάρχουν ακόμη λογικοί Άγγλοι που να καταλαβαίνουν ότι ο γερμανικός στρατός μάχεται για ολόκληρη την Ευρώπη, κι όσο κι αν φαίνεται παράξενο ακόμα και για τον ίδιο τον Αγγλικό Λαό. Αυτοί οι καλοπροαίρετοι Άγγλοι, αν μπορεί να έχει κάποια έννοια το πλησίασμα των δύο θέσεων, δεν μπορούν να κάνουν τίποτα εμπρός στην αυτοκαταστροφική τρέλα των κυβερνητών τους, οι οποίοι δια πυρός και σιδήρου προσπαθούν να παραδώσουν τον πολιτισμό του Racine, του Shakespeare, του Dante και του Goethe στις μογγολικές ορδές τις φανατισμένες από το επαναστατικό και ιουδαϊκό αλκοόλ. Ιδού το ασυγχώρητο παραλήρημα της Αγγλίας''.

Ο μεγάλος ποιητής Ezra Pound, που επίσης διώχτηκε από τους νικητές και έμεινε κλεισμένος για 13 έτη σε ψυχιατρείο επειδή κατά την εξέλιξη του πολέμου έλεγε την αλήθεια:

''Ο εχθρός είναι το κεφάλαιο. Ο εχθρός σας είναι το κεφάλαιο, το διεθνές κεφάλαιο και ο δανεισμός. Ο εχθρός σας δεν είναι η Γερμανία, ο εχθρός σας είναι τα κεφαλαιοδάνεια. Και θα ήταν προτιμότερο για σας να μολυνθείτε από τύφο, δυσεντερία ή από τη νόσο του Bright από το να κυριευτείτε απ’ αυτή την τύφλωση που σας εμποδίζει απ’ το να καταλάβετε πως υπονομεύεστε και πως καταστρέφεστε. Ο μεγάλος Εβραίος είναι τόσο συνδεδεμένος μ’ αυτό το κεφάλαιο που κανείς δεν είναι ικανός να διαταράξει αυτόν τον δεσμό''.

Ομοίως κι ο νομπελίστας Νορβηγός λογοτέχνης Κνουτ Χάμσουν, που επίσης κυνηγήθηκε από τους νικητές:

«Νορβηγοί ρίξ­τε τα όπλα σας και πηγαίνετε σπίτι. Οι Γερμανοί πο­λεμούν για όλους εμάς και γκρεμίζουν την τυραν­νία της Αγγλίας που στέκεται από πάνω μας».

Λίγα χρόνια αργότερα θα καταγράψει την απόλυτη αλήθεια:

«Σε έναν αιώνα τα ονόματά σας δικαστές θα έχουν ξεχασθεί. Μα το όνομα του Brasillach ποτέ.»

Όταν ο Αμερικανός στρατηγός George Patton αντιλήφθηκε την πραγματικότητα, ήταν πλέον αργά:

"H δυσκολία να κατανοήσουμε τους Pώσους οφείλεται στο ότι δεν λαμβάνουμε υπόψη το ότι δεν είναι Eυρωπαίοι αλλά Aσιάτες, ως εκ τούτου σκέφτονται ύπουλα (...) στην πραγματικότητα δεν έχω καμιά επιθυμία να καταλάβω οτιδήποτε για τους Pώσους, πέρα από το πόσο μολύβι ή σίδερο χρειάζεται για να τους σκοτώσω. (...) είναι μπάσταρδοι, βάρβαροι και παθολογικοί μπεκρήδες."