''Αν ο δρόμος για το Βερολίνο απειλούνταν από την Κόκκινη Στρατιά, δεν θα είναι μια Μεραρχία, αλλά ένα εκατομμύριο Ισπανικές λόγχες, εκείνες που θα της κλείσουν τον δρόμο.''
Με αυτά τα λόγια ο Στρατηγός Φράνκο δήλωνε δημοσίως τον ενθουσιασμό του για τον Άξονα το 1942. Το 1943 όμως διέταξε την επιστροφή και την διάλυση της ''Κυανής'' Μεραρχίας, και μετά από μερικούς μήνες της ''Κυανής'' Λεγεώνας. Στην θέση ενός εκατομμυρίου στρατιωτών, μόνο ελάχιστοι Ισπανοί μπορούσαν να συνεισφέρουν στην αναχαίτιση της Κόκκινης Στρατιάς, η οποία τελικά δεν μπόρεσε να αναχαιτιστεί και κατέληξε να κατακτήσει την μισή Ευρώπη, με την σιωπηρή συγκατάνευση της Δύσεως. Αυτή είναι η ιστορία εκείνων των λίγων Ισπανών που μέχρι το τέλος πίστεψαν ότι η στολή ''feldgrau'' ήταν εκείνη που έπρεπε να φορεθεί εκείνες τις στιγμές και ότι η Reichkriegsflagge (πολεμική σημαία του Ράιχ) ήταν η σημαία που μπορούσε καλύτερα να υπερασπιστεί την Ευρώπη.
Mizuel Ezquerra, Πεθαίνοντας στο Βερολίνο, εκδόσεις Λόγχη
