Εμείς, οι γιοι της Ευρώπης, σκεπτόμασταν τη ζωή της Ευρώπης. Οποιαδήποτε και να ήταν η κρίση μας σχετικά με τον τρόπο που είχε αρχίσει ο πόλεμος, οποιεσδήποτε οι μετάνοιές μας γύρω από το παρελθόν, οποιαδήποτε μπορεί να είχαμε πικρία για την ξενική κατοχή των χωρών μας, ο κάθε ένας μας αντιλαμβανόταν πως πολύ πέρα από τα ευχάριστα ή δυσάρεστα πράγματα που έζησαν από το 1939 ως το 1941 οι διάφορες χώρες μας, η μοίρα όλης της Ευρώπης ήταν αβέβαιη. Αυτό εξηγεί το έξοχο, αυθόρμητο κίνημα που ξεσήκωσε αναρίθμητους νέους άνδρες, από το Όσλο στη Σεβίλλη, από το Άντβερπ στη Βουδαπέστη. Δεν άφησαν τα αγαπημένα τους σπιτικά στη Γιουτλάνδη ή στην Μπόσχ, στις Αρδέννες ή στην Πούσζτα, στο Λίμπουργκ ή στην Ανδαλουσία για να υπηρετήσουν τα στενά συμφέροντα της Γερμανίας.
Τα άφησαν για να υπερασπισθούν δύο χιλιάδες χρόνια του υψηλοτέρου πολιτισμού. Εμπνεύσθηκαν από το βαπτιστήριο της Φλωρεντίας και τον καθεδρικό της Ρεμς, από το Αλκάζαρ στο Τολέδο και το κωδωνοστάσιο στην Μπριζ. Πέθαναν εκεί έξω, σε αμέτρητους αριθμούς, όχι για κάποιο Dienststelle στο Βερολίνο, αλλά για τις γηραιές χώρες τους, επιχρυσωμένες από τους αιώνες, και για την κοινή τους πατρίδα, την Ευρώπη, την Ευρώπη του Βιργιλίου και του Ρονσάρ, την Ευρώπη του Εράσμου και του Νίτσε, του Ραφαήλ και του Ντύρερ, την Ευρώπη του Αγίου Ιγνατίου και της Αγίας Θηρεσίας, την Ευρώπη του Φρειδερίκου του Μεγάλου και του Ναπολέοντα Βοναπάρτη. Ανάμεσα στην υπέργηρη Ευρώπη και τη σοβιετική επίθεση, την τρομακτική της ισοπέδωση, το ξεχείλιομά της από σμήνη μικρών φυλών, έκαναν αμέσως την επιλογή τους. Μια νέα γενιά, σε όλη την Ευρώπη, έλαβε τη θέση της.
Ξανθοί γίγαντες από τη Σκανδιναβία και τις Βαλτικές χώρες, ονειροπόλοι Ούγγροι μα μακριά μουστάκια, σωματώδεις, μελαψοί Ρουμάνοι, μεγαλόσωμοι Κροάτες με βιολετί πανωφόρια, Ιταλοί, ιδιότροποι και αισθηματίες, Ισπανοί με κατάμαυρα μάτια, πειραχτήρια Γάλλοι, Δανοί, Ολλανδοί, Ελβετοί: όλοι έσπευσαν ταχέως στην μάχη για την Ευρώπη. Όλα τα έθνη ήταν εκεί. Είδαμε μέχρι και μερικούς Άγγλους να προσφέρονται εθελοντικώς, καμιά δωδεκαριά συνολικά, αλλά ωστόσο δώδεκα.
Χιλιάδες Βέλγων κατετάγησαν, σύμφωνα με τις γλωσσολαλιές τους, σε μια Φλαμανδική λεγεώνα και σε μια Βαλλονική λεγεώνα. Αρχικώς σχημάτισαν δύο τάγματα, κατόπιν, το 1943, δύο ταξιαρχίες, τελευταία, το 1944, δύο μεραρχίες: τη Βαλλονική Μεραρχία και τη Φλαμανδική Μεραρχία "Langemarck".
Για μια περίοδο 46 μηνών θα ήμουν ένας από εκείνους τους εθελοντές για την Ευρώπη και θα ζούσα μαζί με τους συντρόφους μου, το πιο τρομερό και το πιο μεγαλειώδες των επών, θα προχωρούσαμε πεζοί για δύο χρόνια ως το κατώφλι της Ασίας, κατόπιν θα απωθούμασταν χωρίς τελειωμό από τον Καύκασο στη Νορβηγία, θα περνούσαμε από την έκσταση των επιθέσεων του 1941 και 1942 στην πικρή δόξα της ήττας και της εξορίας, καθώς, πάνω από το ήμισυ μιας αναιμικής Ευρώπης, έρεε εκεί η κίτρινη πλημμυρίδα των σοβιετικών κατακτητών.
Leon Degrelle, Εκστρατεία προς Ανατολάς, εκδόσεις Λόγχη
Leon Degrelle, Εκστρατεία προς Ανατολάς, εκδόσεις Λόγχη
